Nefes alıp verdiğin sürece yaşayacaksın hayatı.
Bir anlık hata,
Küçücük bir kaza,
Hatta bir öksürüğün bile basitçe kesebileceği bir nefes...

Koşuyorsun bilmediğin bir noktaya.
Hızla...
Nereye gittiğini görmeden...
Her şey geçiyor o yolda önünden
Kimileri yetişmeye çalışıyor ardından...

Hoşuna gidenleri toplayıp atıyorsun sırt çantana.
Yükün çoğaldıkça hızın yavaşlıyor.
Daha çok yoruluyor,
Daha hızlı nefes almaya başlıyorsun...

Heybendeki sayılı nefes tanelerin bir bir tükeniyor.

Korkuyorsun yolun sonuna yaklaştıkça.
Umutların kimisi vuslata ermiş,
Kimisi halâ bir umut gökteki yıldızlara asılı...

Ufuk görünüyor,
Sen bitkin.
Bir bir boşaltmaya başlıyorsun topladıklarını.
Yıldızlara bakarken umutlarını,
Ardına baktığında pişmanlıklarını.

Bırakabildiğin kadar bırakıyorsun hayatı.
Ellerin bomboş,
Yüreğinde ise; her ne varsa...