LONDRA - Yaşam ücreti olarak bilinen ve insanların geçimlerini sağlayabil­mesine yönelik hesaplanan “natio­nal living wage” enflasyon oranının üzerinde artış gösterdi.

Bu durum, düşük gelirli insan sayısının, kayıtlar tutulmaya baş­landığı dönemden bu yana görülen en az seviyeye gerilemesini sağladı.

İngiltere’de, düşük maaşları bitirmeye yö­nelik vaadlerin, 12 Aralık’ta yapıla­cak olan gene seçimde de oldukça önemli bir rol oynaması bekleniyor.

Maliye Bakanı Sajid Javid, daha önce yaptığı açıklamalarda, “natio­nal living wage” miktarının beş yıl içinde saat başına 10,50 sterline çı­kacağı sözünü vermişti.

İşçi Partisi de seçilmeleri halinde hemen asgari ücretin 18 yaşın üs­tündeki tüm işçiler için saat başına 10 sterline çıkarılacağını açıklamıştı.

Ulusal İstatistik Ofisi (ONS) ta­rafından yayınlanan verilere göre, Nisan 2018’de yüzde 4,4 oranında arttırılan “national living wage”, sonraki 12 ayda haftalık gelirleri yüzde 2,9 yükseltti.

Ülke genelinde düşük gelirli in­san oranının en az olduğu bölge baş­kent Londra olarak göze çarpıyor.

ONS tarafından yapılan açıkla­malarda, medyan maaşların enflas­yonun üzerinde artış göstermesine rağmen, 2008 yılındaki finansal kriz dönemi öncesinde görülen seviye­lere ulaşamadığı belirtildi.

ONS, enflasyona göre ayarlan­dığında medyan maaşların, Nisan 2019’da yıllık olarak

yüzde 0,9 arttığını ve bunun 2008’de görülenden düşük oldu­ğunu ifade etti. Ortalama maaştan farklı olan medyan maaş, en azdan en yükseğe doğru sıralanan maaşla­rın ortasında kalana deniyor.

ONS istatistikçisi Roger Smith, şu açıklamalarda bulundu: “Gelirler son yılda da artmaya devam etti. Bu, son yıllarda düşük gelirli meslekler için görülen en hızlı artış oldu. Buna rağmen, enflasyon hesaba katıldı­ğında, reel maaşlar krizden önceki seviyenin altında.”

Trades Union Congress (TUC) Ge­nel Sekreteri Frances O’Grady’nin açıklamaları ise şu şekilde: “Maaş paketleri hala 11 yıl önceki sevi­yenin altında. Böyle olması doğru değil. Muhafazakar Parti, Napolyon zamanlarından bu yana görülen en kötü maaş kısıtlama dönemini yö­netti. Yıllarca süren kemer sıkma ve bu konuda harekete geçilmemesi, Britanya’nın yaşam pahalılığı krizini derinleştirdi. Siyasetçilerin çalışan aileleri düşünmesinin ve maaşları yükseltmesinin zamanı geldi.”