Toplumlar insan olmanın kurallarını ve vicdanını tanımadan, öğrenmeden, dini(!), aşiretçiliği, feodaliteyi, kini, nefreti, intikamı, kendinden olmayanı ezmeyi, acımasızlığı öğrendi.

Dünya güzelliklerini, sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü, eşitliği, adaleti öğrenemeden, acımasızlığı, sapıklığı ve vahşeti öğrendi.

...

Cennetin annelerin ayakları altında olduğunu öğrendik ama kadınlarımıza yapmadığımız adaletsizlik, uygulamadığımız vahşet kalmadı.

Hepimiz kardeşiz diye öğrendik, her gün mal-mülk, sen-ben, öteki kavgasıyla kardeşliği yaktık, yerle bir ettik.

Ev alma komşu al dedik, komşularımıza yapmadığımız çirkinlik, hırsızlık, tecavüz kalmadı.

En sadık dostlarımızdır hayvanlar, ağzı var dili yok dedik, bacaklarını, kuyruklarını, kulaklarını kestik.

Çocukların melek olduğunu söyledik ama o meleklere uygulamadığımız vahşet kalmadı. Ölümlerin en iğrencini uyguladık...

Kızımıza, kardeşimize, babaannemize tecavüz ettik, karımızı kurşunladık, babamızı öldürdük.

Bunca yaşananlardan sonra bu kötülüklerimize yeni kötülükler katıp 4 yaşındaki Leyla’ya, 8 yaşındaki Eylül’e kıydık. Acaba biz nerede yanlış yaptık, hiç sorduk mu kendimize?

Kutsalımızda, kitabımızda, kültürümüzde olmayan kötülükleri nasıl yaşıyoruz biz, bunun suçlusu kim?

Bunlar dağın görünen yüzü tabii, kim bilir görünmeyen yüzünde daha ne vahşetler var.

Bütün bu sapıklıkları, bütün bu canilikleri öğrendik, katletmeyi öğrendik.

Öğrenemediğimiz tek şey insan olmaktı.

Ne de güzel söylemiş Nimri Dede, “Ben insan olmaya geldim” diye...

ikilik kinini içimden atıp

özde ben bir insan olmaya geldim

taht kuralı ariflerin gönlüne

sözde ben bir insan olmaya geldim

meğerse aşk imiş canın mayası

ona mihrab olmuş kaşın arası

hakkın işlediği kudret boyası

yüzde ben bir insan olmaya geldim

bütün mürşidlerin tarif ettiği

sadıkların menziline yettiği

embiyanın evliyanın gittiği

izde ben bir insan olmaya geldim

ben de bir zamanlar baktım bakıldım

nice yıllar bir kemende takıldım

o aşkı mecazla yandım yakıldım

közde ben bir insan olmaya geldim

süregeldim aşk meyini içerek

her bir akı karasından seçerek

varlık dağlarını delip geçerek

düzde ben bir insan olmaya geldim

gör ki nimri dede şimdi neyleyi

gerçek aşkı her gönüle söyleyi

her türlü sefaya veda eyleyi

sazda ben bir insan olmaya geldim

serimi meydana koymaya geldim.