Uzun zamandır bir dünya telaşı, bir yoğunluk, bir koşuşturma... Sürekli hedeflerimiz vardı, biri bittiğinde diğerini başlattığımız. Belki bazı hedeflerimize ulaştık ama çoğuna ulaşabilmek daha fazla çaba ve zaman gerektirdiğinden,...

Bir yanda Deniz Seki'nin aldığı boğaz manzaralı köşk haberi, diğer yanda oğluna okul pantolonu alamadığı için intihar eden çaresiz babanın ölüm haberi. Haber sitelerine ne var ne yok diye göz atarken, karşıma bu iki haber peşpeşe...

Son zamanlarda gündemi pek takip ettiğim söylenemez. Her ne kadar yoğunluğumun ardına saklansam da, her şey birilerinin olmasını istedikleri gibi oluyor. Bazen oturup saatlerce düşünüyorum, bazen de günlerce... Olup biten her şey içimde bir...

Toplumlar insan olmanın kurallarını ve vicdanını tanımadan, öğrenmeden, dini(!), aşiretçiliği, feodaliteyi, kini, nefreti, intikamı, kendinden olmayanı ezmeyi, acımasızlığı öğrendi. Dünya güzelliklerini, sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü,...

İngiltere'de hep bir intihar haberi vardır gençelerimizle ilgili... Maalesef. Bir iki gün önce bir gencimiz daha 'yoruldum” dedi ve kendini Thames Nehri'nin sularına bıraktı yazılan haberlere göre. Yalnızlıktan şikayet ediyormuş....

Dünyanın bütün kiri pası üzerimize bulaşıyor ve kurtulamıyoruz bu kir ve pastan, su ve sabun gibi basit bir seçenekle. Düşünüyorum sonra, dünyanın ne suçu var diye... Hiç. Hiçbir suçu yok dünyanın, ev sahipliği yapmaktan başka, insanoğluna......

Bugün bizim dükkanın önünden yüzlerini göremediğim iki kadının sesi geldi kulağıma. Kadınlardan biri, bizim dükkanı kastederek 'Burada Kılıçdaroğlu'nun fotoğrafını (toplantı posterini) asmışlardı, o yüzden burayı çok...

Günün bütün yorgunluğunu bir kenara bırakıp, insanlar uyurken uyanık kalmak gecede ve başbaşa kendinle... Dünyada bir sen varmışsın gibi nefes alabilmek, bütün kötülüklerden, karmaşalardan, insanlardan birkaç saatliğine de olsa uzak...

Biz birbirimizi sevmiyoruz. Sen de ben de sadece kendimizi seviyoruz. Birbirimizi korumuyor, çıkarlarımıza göre hareket ediyoruz. Birbirimizi tanımak istemiyor, önyargılarımızla bakıyoruz. Birbirimizi anlamak istemiyor, düşman olduğumuza inanıyoruz....

Kendi kabuğuna çekilip izlemeli insan bazen, en çok da kendini izlemeli uzaklardan. Olabildiğince uzaklardan... Baktıklarımızı değil belki ama uzaklardan izlediklerimizi daha net görürüz çoğu zaman. Bulutların içindeyken sadece bir sis görünür...

Gitgide kirlenen bir dünyada yaşıyoruz ve her defasında dünyayı suçluyoruz. Yaptığımız bütün hataların suçlusu, bütün kötülüklerin kaynağı... Kendi kendine kötü oluyor sanki... Dünyayı kirleten biz değilmişiz gibi, kötülükleri...

Kimi insanlar küçük bir odada yaşamaktan, kendilerine ait büyük evlerde yaşayamamaktan yakınıyorlar. Lüks mobilyalar, halılar, tablolar ve daha bir sürü lüzumsuz süs eşyalarıyla doldurabilecekleri bir ev hayâliyle yaşıyorlar. Mutsuz olmak...

Her gün yüzlerce insan yürüyor kaldırımlardan, belki binlerce... Herkesin ayrı bir dünyası, herkesin ayrı ayrı düşünceleri var. Herkes kendi dünyasında yaşıyor. Yaşamıyor belki de, sadece yaşadığını sanıyor. Köprü altında yaşayan,...

Aşık insan kaybeder bütün kazandıklarını, bütün kazanımlarını... Öyle bir duygu ki, kalbi yerinden çıkacakmış gibi yaşar her anını. Böyle yaşamak bir süreliğine bile olsa, insanı isyana kadar götürebilir de. O kadar ağır, o kadar...

Dünya gelip geçici bir yer, ömür geçici. Hızla geçen bir hayat ve hayatı yaşamamak için verdiğimiz mücadelelerimiz var. Kaç nefes alacağımıza dair bir garantimiz var mı? Yakınlarımızı ya da tanıdıklarımızı bir bir kaybetmemize rağmen...

İnsan yürümeli, insan koşmalı, insan pes etmemeli, insan daima ilerlemeli... İnsan düşünmeli, çok düşünmeli... İnsan kanamalı yeri geldiğinde akan kanlar için, insanlık için... İnsan el vermeli, el uzatmalı, kol kanat olmalı yeri geldiğinde...

Sözün bittiği yerlerde başlayan hikayeler gibi, aralar umut kapılarını bazen hayat. Yorgunluğu bütün ruhuna dağılmış bir adam kadar ıssız, geçmişinde dolaşıp duran hayalleri kadar kimsesiz ve içinde kaybolduğu yılları kadar çaresiz...

Hayatın en huzur veren anlarını da, en çok yoran, her şeyden bıktım dediğin anlarını da yaşarsın bu koca ama aslında kısa olan hayatta. Dünya üzerinde yaşanan onlarca olaya mı yoksa kendi sıkıntısına mı üzülecek bilemez insan bazen....

Neden artık yazmıyorsun diyorlar, oysa cevabını kendi kendime bile vermekte zorlanıyorum... Çocukluğumda en büyük hayalimdi yazar olmak, yazmak... Hayat farklı yerlere sürükledi önce, sonra bir bakmışım kendimi bu köşede bulmuşum. Yazmaya...

Geçenlerde düşünüyordum, hep babama yazdım şiirlerimi. Hep babam dedim dostlarımla yaptığımız sohbetlerde. 'Babamları aradım bugün...” 'Babamlarla şuraya gittik, buraya gittik...” Ne yapayım, hayatta en değer verdiğim, en...

Çıkarlarına göre hareket eden insanlar farketmezler, güçlünün değil de güçlü görünenin yanında durduklarını. Hayat, inişleriyle çıkışlarıyla hayattır. Her gün aynı hayat olsaydı, sıkılırdı insan mutluluktan ve anlamazdı mutsuzluğunda,...

Dizileri bir kenara bırakın, televizyona bile o kadar uzakken bir dizi çıktı karşıma. Yedi Güzel Adam. 5. ya da 6. bölüme gelmişti ki tanıştım bu diziyle, bir dostum sayesinde. İnternetten açıp 1. bölümden başladım izlemeye. Nasıl olsa...

Nefes alıp verdiğin sürece yaşayacaksın hayatı. Bir anlık hata, Küçücük bir kaza, Hatta bir öksürüğün bile basitçe kesebileceği bir nefes... Koşuyorsun bilmediğin bir noktaya. Hızla... Nereye gittiğini görmeden... Her şey geçiyor...

Üzüldüm, üzüldük... Bir insanın başka bir insan(!) tarafından öldürülmesi derinden üzer beni... Şu süratle geçen ömrümüzde, dünyada alıp veremediğimiz nedir, hiçbir zaman anlayamadım gitti. Toprak ve gökyüzü bize mi kalacak? Ya...