FOTOĞRAFLAR: MEHMET ER
Londra'nın Tottenham bölgesinde bulunan bir hostelde 4 çocuğu ve annesiyle birlikte yaşayan Şeykan Denizgezen, “Sosyal Servis bana ev verecekti. Şimdi annelerine vereceklerini söylüyorlar. Beni de 14 yaşındaki oğlum Kemal ile sokağa atacaklar” dedi. 8 ay kadar önce bel fıtığı ameliyatı geçirdiğini ve sağ elinin parmaklarının tam olarak vazife görmediğini belirten baba Denizgezen, kendisi ev beklerken Sosyal Servisin karar değiştirerek çocuklarını ayrı yaşadığı annelerine vereceklerini iddia ederek şöyle konuştu: “
8 ay kadar önce bel fıtığı ve kemik zedelenmesi dolayısıyla ameliyat geçirdim. Ameliyat sonrası, anneleri bir tanıdığının yanına gitti. Bende 4 çocuğu ve annemi alarak Hostel’e yerleştim. Bana 3 hafta içerisinde ev vereceklerini söylediler ancak aradan 8 ay geçti hala küçük yaştaki çocuklar 14 yaşındaki oğlum ve 57 yaşındaki annem ile birlikte Hostel ortamında yaşamaktayız. Büyük bir umutla bize ev vermelerini beklerken Sosyal Servis bu kararından vazgeçerek küçük yaştaki 3 çocuğu annelerine vereceklerini söylüyor.
Ben ise 14 yaşındaki oğlum Kemal ile sokağa atılacağım. Doktor raporlarım var sürekli ağrı kesici ve sakinleştirici ilaçlar alıyorum. En fazla yarım saat ayakta durmam gerekirken benimle 4 saat süren görüşmeler yaptılar. 3 yaşındaki çocuğa babanız veya babaanneniz sizi dövüyor mu? şeklinde sorular soruyorlar. Bu durumda yaşları çok küçük olan çocukları psikolojik olarak etkiliyor. Zaten hostel şartları çok kötü. Çocuklar benimle yaşamaktan mutlu annelerini istemiyorlar.
HOSTEL ŞARTLARI SAĞLIKSIZ
Kaldıkları hostelde psikolojik sorunları olan hasta kişilerle kaldıklarını ve çocukların bu durumdan etkilendiklerini ifade eden Şeykan Denizgezen şöyle devam etti: “Ben ameliyat sonrası koltuk değneğiyle güçlükle yürüyebiliyorum. Tuvalet birinci katta biz ise 3. kattaki odalarda kalıyoruz. Hostelde psikolojik sorunları olan hasta kişiler de kalmakta, bu durum çocukları olumsuz etkiliyor. Yemekler yenilecek gibi değil. 6 kişiyiz bize ancak 2-3 kişinin doyabileceği miktarda veriyorlar. Çoğu zaman ben ve annem çocukları doyuruyoruz. Doğru dürüst uyuyamıyorum. Sürekli olarak çocuklar etkilenmesin diye her şeyi içime atarak onlara belli etmemeye çalışıyorum”
OĞLUMUN BU DURUMU BENİ ÇOK ÜZÜYOR
